Twee dagen geleden was het de langste nacht van het jaar. De zon staat op het verste punt van de aarde af en lijkt en aantal dagen stil te staan. Van oudsher werd in onze streken Jule gevierd, of te wel midwinter. Het feest van de terugkeer van het licht. Tegenwoordig vieren we meestal Kerstmis, een feest waarin de diepere betekenis voor velen ook een lichtpunt is.
Samenkomen tijdens de feestdagen
Het is een tijd van samenkomst, met familie en vrienden. Samen eten, delen en beleven. Soms ook een tijd van stress (op het laatste moment nog boodschappen doen, opzitten en pootjes geven, te veel eten.) soms van eenzaamheid en gemis van degenen die niet meer bij ons zijn dat juist dan zo duidelijk naar voren komt. Ook ik ervaar dat regelmatig en tegelijkertijd voel ik ze dicht bij me, omdat ik ze meedraag ik mijn hart.
De tijd van inkeer en reflectie
Het is een tijd om naar binnen te gaan, naar binnen te keren, ook in jezelf. Zelf heb ik meer behoefte aan rust, aan harmonie, contemplatie. Aan tijd om stil te staan bij het afgelopen jaar en te kijken naar welke ideeën, welke zaden willen ontkiemen in het nieuwe jaar. Er is nog niets te zien, maar ondergronds komt er heel zachtjes wel beweging. Ook in de natuur werkt dat zo, zaden die eerst stil lagen te rusten in de aarde gaan zich vanaf nu roeren. Een beweging die nog heel klein is, maar wel een beweging naar de groei van een droom, van iets nieuws, iets dat nog verder vorm moet krijgen, nog niet zover is dat het in de wereld gezet kan worden, maar onmiskenbaar beweging.
Het lengen van de dagen na de langste nacht
Na de langste nacht gaan de dagen weer lengen, al is dit niet meteen merkbaar. Nadat de aarde echt stil lijkt te hebben gestaan, wordt het rond drie koningen (6 januari) ineens duidelijk wat langer licht. Dit is de periode van de 12 heilige nachten die begint op de nacht van eerste naar tweede kerstnacht en loopt tot Driekoningen. De nachten waarin de dromen die je droomt je iets kunnen vertellen over het komende jaar. In het Engels wordt 6 januari “Epiphany” genoemd, wat “openbaring” betekent. Niet voor niets dus.
De tijd tussen de jaren
Deze tijd wordt ook wel “de tijd tussen de jaren” genoemd: in een telling van 12 “manen”, periodes van 29,5 dagen, blijven er precies 12 dagen (en nachten) over om van een maantelling weer bij een zonnejaar uit te komen. Een periode zonder “maan(d)”, zonder datum, die gebruikt wordt om in de donkere tijd naar binnen te keren en voor te bereiden op het nieuwe jaar. Een inspiratiebron hiervoor kan het “Droomlied” van Olav Åstesen zijn, de honderden jaren oude Noordse “12 Heilige Nachten”- legende die verhaalt hoe de Noorse Olav op Kerstdag in “slaap” viel.
De donkere dagen als uitnodiging tot inkeer
Het donkere jaargetijde op ons noordelijk halfrond nodigt op een natuurlijke manier uit tot inkeer en contact met je kern. De komende dagen zal er elke dag een of meerdere foto’s op facebook verschijnen van natuur die mij verstilling brengt. Speciaal om jou te inspireren. Ik trek me even terug, in mijn berenhol, met mooie muziek, wandelingen in de natuur en andere inspiratie. En natuurlijk een schrift om mijn inzichten en mijn dromen in te noteren. (als ik ze tenminste onthoudt 😉 )
Mijn wens voor jou
Wat je ook viert en waar met wie je ook bent, Ik wens je mooie dagen in goed gezelschap en tijd voor jezelf om je regelmatig even naar binnen te keren. Heb het goed!
